فضيلت ديگر آن حضرت که خود ايشان هم به آن افتخار مي‌کردند^[1]، بالا رفتن بر شانه‌ي پيامبر«صلی الله علیه و آله و سلم» و شکستن بت‌ها در مسجد الحرام و بالاي کعبه بود^[2].

ماجرا از اين قرار بود که پيامبر«صلی الله علیه و آله و سلم» در سال هشتم هجري با دوازده هزار نفر سپاه مجهّز وارد مکّه شدند و بدون خون‌ريزي آن جا را فتح کردند. مشرکان مکّه به دليل ظلم‌هايي که در حقِّ پيامبر«صلی الله علیه و آله و سلم» روا داشته بودند، منتظر صدور فرمان قتل عام از طرف ايشان بودند، امّا پيامبر«صلی الله علیه و آله و سلم»جز در مورد عدّه‌ي معدودي، فرمان عفو عمومي صادر کردند. سپس وارد مسجدالحرام شدند و به همراه اميرالمؤمنين«سلام الله علیه»، سيصد و شصت بت را شکستند. امّا چند بت که بزرگ‌ترين بت‌ها بود، بالاي کعبه قرار داشت. اميرالمؤمنين«سلام الله علیه» بر شانه‌هاي پيامبر«صلی الله علیه و آله و سلم» قرار گرفتند و آن بت‌ها را نيز به پايين انداختند.

پی نوشت ها:

[1]. مناقب آل أبي طالب، ج 2، ص 136.

[2] . ن. ک: موسوعة الغدير في الکتاب و السنة و الأدب، ج 8، صص 18 ـ 24.